علت وابستگی عاطفی بسیاری از زنان چیست؟

چاپ شده در هفته نامه شهربانو (ویژه بانوان) 1 اردی بهشت 1399

وابستگی عاطفی وقتی است که ما برای بقاء ، به دیگران نیازمند باشیم. در این حال، شادمانیِ خویش، مفهومِ خودمان و حالِ خوب خودمان را از دیگران انتظار داریم. ما از ترس طرد شدن و رویارویی با تنهایی، از خواسته ها و نیازهای مان چشم پوشی می کنیم. اگر دیگران از ما راضی باشند، می توانیم خشنود باشیم؛ فرقی هم نمی کند که این دیگران، پدر و مادر، همسر، فرزند، دوست یا همکارمان باشد.

اما، علت وابستگی عاطفی بسیاری از زنان چیست؟ البته که وابستگی به خودیِ خود بد نیست. درحقیقت چنین تمایلی است که از زن، مادر، دوست و معشوقه می آفریند؛ اما زمانی که چنین نیازی از مرز تعادل خارج می شود، امکان وابستگی عاطفی، بسیار زیاد می شود. به این معنی که خود را فراموش کرده و در پیِ آن، توانایی هایمان را از دست می دهیم. اغلب اوقات، ما از ترسِ از دست دادنِ دیگران، همان کاری را می کنیم که می ترسیم دیگران درمورد ما انجام دهند: خودمان را ترک می کنیم! و در مسیر زندگی مان سنگ می اندازیم، به این شکل که از آرزوها ، اهداف و خواسته های خود دست می کشیم.

ترسِ از دوست داشتنی نبودن، طرد شدن و خودخواه قلمداد شدن، عامل مهمی است که ما را در زنجیر وابستگی عاطفی نگه می دارد. ما باید صادقانه باور کنیم که هیچ اشکالی ندارد که خودمان باشیم و بیاموزیم که زندگی کنیم، پیش برویم و ترس مان را درمان کنیم.

شناخت و پذیرش احساسات واقعی مان، گامی اساسی در عبور از وابستگی عاطفی و رسیدن به خویش است. شجاعت بسیاری لازم است تا به استقلال عاطفی برسیم؛ چون به ما گفته شده، نقش طبیعیِ ما به عنوان زن، ضمیمهء دیگری شدن، عامل کمک رسانی و نیمهء کمتر بودن است. اما مفهومِ نابرابری، دیگر منسوخ شده و شهامت اینکه واقعا کسی باشیم، که هستیم، حق طبیعی ما از ابتدای خلقت بوده است. به محض رهایی از وابستگی، مهم ترین ارتباطی که می توانیم برقرار کنیم، ارتباط با خودمان است.

باید بدانیم که از نظر عاطفی مستقل بودن به معنای خودخواهی، خودمحوری یا به فکر دیگران نبودن و سبُک سری نیست. زنی که از نظرعاطفی مستقل است، خوشحالتر، مهربانتر و بخشنده تر است. ما زنان به محض تغییر، محیطی را در اطراف خود می آفرینیم که دیگران هم درآن رشد کرده و بالنده می شوند. وقتی از عذابِ جلب توجه دیگران برای کسب تایید، آزاد می شویم، نیرومندتر شده و زندگی را پر بارتر می کنیم.

اولین و ساده ترین قدم برای هر نوع تغییر، رشد و یا رهایی از وابستگی، این است که بدانیم چگونه فکر می کنیم، چه احساسی داریم و می خواهیم چگونه زندگی مان تغییر کند. در مرحله بعد نیاز داریم با کسی درمورد اینکه چطورمی توانیم تغییر کنیم، مشورت بگیریم ( مشاور). در ابتدا به محض اینکه برای احساسات و نیازهای خود احترام قائل شوید، ممکن است دیگران به شما لقب خودخواه بدهند، یا خودتان احساس خودخواهی کنید، اما اگر به خاطر آورید که سرکوبِ نیازهایِ واقعیِ تان، لطمهء بیشتری به شما و اطرافیانِ تان می زند، شهامت شناسایی احساساتِ تان را پیدا می کنید.